ភ្នំពេញ - អ្នកជំនាញលើកកម្ពស់អាហារូបត្ថម្ភនៃអង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា (Plan International Cambodia) បានបង្ហាញមូលហេតុចម្បងប្រាំមួយចំណុច ស្ដីពីស្ថានភាពកង្វះអាហាររូបត្ថម្ភនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ លោក យី គឹមថាន នាយករងប្រចាំប្រទេស នៃអង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា បានបញ្ជាក់ថា តាមរបាយការណ៍អង្កេតប្រជាសាស្ត្រ និងសុខភាពកម្ពុជាឆ្នាំ២០២១-២០២២ ស្ដីពីស្ថានភាពអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារអាយុក្រោមប្រាំឆ្នាំ បានបង្ហាញថា អត្រាកុមារក្រិសក្រិនមានចំនួន ២២% អត្រាកុមារស្គមទាំងមានចំនួន ១០% និងអត្រាកុមារមានទម្ងន់ក្រោមស្តង់ដាមានចំនួន ១៦% ។ ការលើកឡើងរបស់លោកនៅក្នុងវេទិកាស្ដីពីភស្តុតាងក្នុងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងស្ថានភាពអាហារូបត្ថម្ភកុមារ សម្រាប់ជាជម្រើសក្នុងការបង្កើតគោលនយោបាយ នាថ្ងៃព្រហស្បត្តិ៍ ទី៤ ខែមេសានេះ នៅសណ្ឋាគារកាំបូឌីយ៉ាណា រាជធានីភ្នំពេញ ។

ទន្ទឹមគ្នានេះ លោកយី គឹមថាន បានបញ្ជាក់បន្ថែមថា មូលហេតុសំខាន់ៗទាំងប្រាំមួយចំណុចដែលជាដើមចមនៃបញ្ហាកង្វះអាហាររូបត្ថម្ភនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បង្ហាញឡើងដោយអង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា រួមមាន ការផ្តល់អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់, ការអនុវត្តអាហារូបត្ថម្ភរបស់ម្តាយ,លទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាត និងអនាម័យមានកម្រិត, បញ្ហាគម្លាត ឬចម្ងាយតំបន់ភូមិសាស្ត្រ, ជនជាតិដើមភាគតិច, និងការយល់ដឹង និងកម្រិតនៃការអប់រំ ។

១. ការផ្តល់អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ ៖ កុមារមួយចំនួនមិនអាចទទួលទានបានពេញលេញស្របតាមរបបអាហារអប្បបរមាដែលអាចទទួលយកបាន (MAD) ប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃការវិវត្តទៅរកកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ ។

២. ការអនុវត្តអាហារូបត្ថម្ភរបស់ម្តាយ ៖ កុមារដែលជាកូនៗ របស់ស្ត្រី ឬអ្នកថែទាំជាធម្មតាទទួលទានចំណីអាហារតិចជាង ៥ក្រុមក្នុងចំនោមអាហារ ១០ក្រុម ។ កុមារទាំងនេះទំនងជាប្រឈមនឹងបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ ។ បន្ថែមលើនេះ កំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះម្តាយមិនទទួលបានការពិនិត្យសុខភាពទៀងទាត់ និងទទួលទានអាហារកង្វះជីវជាតិ ។

៣. លទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាត និងអនាម័យមានកម្រិត ៖ កង្វះទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ កង្វះបង្គន់អនាម័យ និងកន្លែងលាងដៃរួមចំណែកដល់ហានិភ័យនៃកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ ។ កុមារអាចមានបញ្ហាស្គមស្គាំង និងកង្វះអាហារូបត្ថម្ភបណ្តាលមកពីការរស់នៅកង្វះអនាម័យ ។ ជំងឺមិនឆ្លងផ្សេងៗកើតឡើងដោយសារកង្វះអនាម័យដូចជា ជំងឺផ្លូវដង្ហើម ស្លេកស្លាំង ស្គមស្គាំង និងជំងឺដង្កូវព្រូនជាដើម ។

៤. តំបន់ភូមិសាស្ត្រ ៖ ផ្អែកលើការប្រៀបធៀបទីតាំងភូមិសាស្ត្រ កុមារដែលរស់នៅក្នុងខេត្តរតនគិរី និងខេត្តស្ទឹងត្រែង មានហានិភ័យខ្ពស់ដោយប្រឈមនឹងបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភខ្ពស់ជាងកុមាររស់នៅក្នុងខេត្តក្រចេះ ។

៥. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិច ៖ កុមារដែលជនជាតិដើមភាគតិចមានហានិភ័យខ្ពស់ជុំវិញផលិតភាពទទួលបានអាហាររូបត្ថម្ភ ។ កន្លងទៅកុមារដែលកើតនៅក្នុងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចមានបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងកុមារ ជាជនជាតិខ្មែរដែលរស់នៅខេត្តផ្សេង ឬកុមារនៅតំបន់ផ្សេងៗ ។

៦. កង្វះការអប់រំ ៖ កូនរបស់ម្តាយ ឬអ្នកថែទាំដែលមានការអប់រំទាបមាន ដែលជាហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ ។ ការអប់រំនៅមានកម្រិតរបស់ម្ដាយឪពុកជាឧបសគ្គដ៏ចម្បងក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់កុមារនិងផ្ដល់អាហារូបត្ថម្ភកុមារឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ។

សូមជម្រាបថា តាមរយៈការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការភ្លែន អន្តរជាតិកម្ពុជា និងដៃគូអភិវឌ្ឍន៍នានាបានរកឃើញថា អត្រាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារនៅតែជាកង្វល់មួយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល និងដៃគូពាក់ព័ន្ធត្រូវចូលរួមដោះស្រាយបន្ត ។ ការដោះស្រាយបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភកុមារ គឺជាអាទិភាពគន្លឹះក្នុងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ពិសេសចូលរួមលើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនរស់នៅតំបន់ជនបទ ៕